Een heerlijk zonnetje, tijd voor een korte run in het bos! Meer mensen hebben het idee voor een wandeling, een kabouterfeestje, paaseieren zoeken… het is een drukte van jewelste. En dus heel wat te zien. Een stuk voor mij loopt een man ongemakkelijk te kijken. Hij houdt zijn armen voor zich gestrekt met in iedere hand een rood zakje hondenpoep. Ik heb niets tegen honden, maar die poep, gatsie! En dat je dan zo moet rondlopen met de zakjes. Nee, dat is niet aan mij besteed. Het verhaal wordt nog ongemakkelijker, en als ik er aan moet denken draait m’n maag al een keer of drie om. Een hond doet zijn behoefte. O mijn God, mijn oog wordt naar de enorme drol getrokken die uit zijn poepgat komt als dikke satésaus. Ik blijf gewoon kijken. Dan volgt het: de man trekt zo’n rood plasticje uit zijn jaszak, pakt de drol op en legt er een vette knoop in. Ja hoor… hij stopt de satésaus van z’n hond in zijn jaszak! Nu moet ik toch echt bijna braken. Het enige voordeel dat ik kan bedenken is dat de hondenvriend in ieder geval wel warme handen heeft. Want ondanks het zonnetje, is het nog steeds stervenskoud. Gezellige paasdagen!
koude handen
